Święta Klara, która żyła w ubóstwie wzorując się na Świętym Franciszku

Święta Klara podążyła za przykładem Świętego Franciszka, porzucając wszystkie dobra materialne i ofiarując swoje młode życie Jezusowi. 11 sierpnia obchodzimy święto tej wyjątkowej kobiety.

Rzadko mówimy o Świętej Klarze z Asyżu, nie wspominając jej współobywatela i wielkiego przyjaciela czyli Świętego Franciszka.

Tych dwoje młodych ludzi połączyła przyjaźń tak niewinna i głęboka, że ​​stała się ona również integralną częścią ich drogi wiary i misji na tej ziemi. O tej szczególnej więzi, która, podobała się Bogu, wspomnieliśmy w artykule mówiącym o Międzynarodowym Dniu Przyjaźni, obchodzonym 30 lipca.

Ale Święta Klara zasługuje na pamiętanie o niej i na czczenie jej nie tylko ze względu na wyjątkową i szczególną więź z Franciszkiem z Asyżu. Godna podziwu jest odwaga i duch poświęcenia tej dziewczyny, która zdecydowała się porzucić wszelkie przywileje jakie gwarantowałołoby jej pochodzenie ze znakomitej rodziny, by przyjąć styl życia graniczący z nędzą. Ta dziewczyna, należąca do jednej z najbogatszych i najbardziej wpływowych rodzin w Asyżu, przybędzie do papieża Grzegorza IX by błagać go o uzyskanie „przywileju ubóstwa”.

Determinacja, pragnienie oddania swojego istnienia wyższej wartości duchowej, naśladowanie Jezusa aż do poczucia jedności z Nim, to wartości, które Święta Klara potrafiła realizować samodzielnie.

Nie zapominajmy, że istniały kobiety, które potrafiły zmienić kościół i świat, niekoniecznie z pomocą mężczyzn. Święta Klara, założycielka Klarysek, która została patronką telewizji i telekomunikacji, zasługuje na miano jednej z nich. Jeśli chodzi o ten szczególny patronat, nadany jej w 1958 r. przez papieża Piusa XII, rodzi się on z legendy, według której Klara nie mogła uczestniczyć w mszy bożonarodzeniowej sprawowanej przez św. Franciszka, ponieważ była niedysponowana. Msza ukazała się jej jako wizja, a wraz z nią pojawił się również anioł, który przyniósł jej Eucharystię, której inaczej nie mogłaby otrzymać.

Święta Klara i jej spotkanie ze Świętym Franciszkiem

Należy jednak podkreślić, iż to, co zasiało w Klarze zapał religijny i bunt przeciwko wygodnej przyszłości jaką przygotowała dla niej rodzina, był prawie na pewno gest tego niezwykłego chłopca, który zimą 1206 roku zszokował Asyż, rozbierając się w pałacu biskupim ze swoich bogatych szat, aby zwrócić je ojcu Pietro di Bernardone.

Chłopcem tym był święty Franciszek. Klara miała zaledwie dwanaście lat, ale chcemy sobie wyobrażąć, że to właśnie tego dnia, w obliczu tak niepojętego aktu dokonanego na oczach całej szlachty Umbrii, zakiełkowało się w niej ziarno świętości. Z pewnością nigdy o nim nie zapomniała, i przyglądała mu się z daleka dzięki relacjom Rufino, który był młodym człowiekiem podążającym za Franciszkiem, i był również kuzynem dziewczyny.

Kup:

Święty Franciszek z Asyżu ze zwierzętami drewno Valgardena

Ta figura została wyprodukowana we Włoszech, w Val Gardena.

Decyzja o wyborze życia i podążania za wiarą, dojrzewała w Świętej w ciągu następnych siedmiu lat. Z pewnością nie może być tu mowy o czynie lekkomyślnym lub podyktowanym zwykłym naśladownictwem! Mamy niewiele informacji na temat Klary z tamtych czasów, poza tym, że była nieśmiałym dzieckiem, prowadziła życie kontemplacyjne i wcześnie nauczyła się od matki daru miłosierdzia.

Z pewnością młody Franciszek był dla niej wzorem do życia i duchowego powołania, które ostatecznie zdecydowała się przyjąć. Wkrótce po ukończeniu osiemnastu lat, Klara udała się do niego po poradę, a Franciszek z radością pomógł jej uciec z domu i od rodziny, w wieczór Niedzieli Palmowej 1211 roku. Wśród zniszczonych, ale emanujących duchowością murów Porcjunkuli, Franciszek ściął włosy Klarze i podarował jej habit swoich braci franciszkanów. W ten właśnie sposób, Klara z taką samą odwagą jak jej przyjaciel Franciszek, dokonała wyboru drogi życia i wiary.

Przez jakiś czas Chiara musiała opierać się naleganiom rodziny, która chciała, żeby wróciła do domu. Schroniła się w klasztorze benedyktyńskim San Paolo della Abbadesse w Bastii Umbra. Podobno jej krewni próbowali ją nawet porwać, zwłaszcza po tym, jak jej siostra Agnieszka postanowiła ją naśladować i do niej dołączyć. Razem przeniosły się do San Angelo w Panzo, wciąż śledzone przez członków rodziny, ale żadne groźby, żadne przekonywania nie były w stanie przekonać dziewczyn do powrotu do domu.

Tymczasem Franciszek i jego bracia przygotowywali zakwaterowanie dla Klary i Agnieszki w kościele Świętego Dominika, w którym znajdował się krucyfiks, przed którym młody święty doznał swojego nawrócenie. To właśnie przed tym krucyfiksem, Franciszek otrzymał wezwanie od Pana do pracy nad odnowieniem Jego kościoła.

Kup:

Krucyfiks świętego Damiana druk na drewnie

Krucyfiks świętego Damiana drukowany na drewnie.

W kościele Świętego Dominika, Święta Klara założy „Ubogie Siostry Świętej Klary”, przyszły Zakon Klarysek.

Więź, która połączyła Świętego Franciszka i Świętą Klarę

Klarę i Franciszka łączyła głęboka przyjaźń, która nie miała nic wspólnego z cielesną miłością, która może zjednoczyć mężczyznę i kobietę. Powinowactwo z wyboru, duchowa więź oparta na szacunku i nieustannym wspieraniu się.

Te dwie młode i wspaniałe osoby, patrzyły w tym samym kierunku i w tym też kierunku podążały, ożywiani wspólnym pragnieniem naśladowania i zbliżania się do Chrystusa dzień po dniu, krok po kroku.

Jeśli patrzenie w tym samym kierunku oznacza wzajemną miłość, jak to zostało przez kogoś napisane, to z pewnością Franciszek i Klara kochali się w wyjątkowy i szczególny sposób.

To Klarze, na krótko przed śmiercią, Franciszek podyktował swoją Pieśń Słoneczną w kościele Świętego Damiana. Pieśń jest jednocześnie modlitwą i poematem miłości, miłości do wszystkich stworzeń Bożych, którą dzielili się Franciszek z Klarą.

Była to przyjaźń duchowa, która dzieliła się wszystkim, od ubóstwa po pobożność, a także wspólną drogą do świętości.

Zakon Klarysek

Dopiero po śmierci Świętej Klary, „Ubogie Siostry Świętej Klary” stały się Klaryskami. Historia zakonu nie zawsze była łatwa. W tamtych czasach wierzona, że jedynym sposobem, w jaki kobiety mogą okazać swoją duchowością i poświęcić swoje życie Bogu, jest klauzura, spędzona na modlitwie i pokucie, w całkowitym odcięciu od świata. Ale żeby móc sobie pozwolić na życie w taki sposób, musiały posiadać jakiś dochód.

Kup:

Gobelin Święta Klara 50×40 cm

Gobelin z tkaniny żakardowej ręcznie wykończony, w całości wykonany we Włoszech.

Klara, która czuła, że ​​jest integralną częścią zakonu franciszkanów, chciała żyć według zasady ubóstwa przyjętej przez jej nauczyciela i przyjaciela. W 1228 r. uzyskała od papieża Grzegorza IX bullę „Przywilej ubóstwa”, na mocy której ona i jej siostry mogły zdecydować się nie posiadać dóbr materialnych i żyć z jałmużny. Ale Klara musiała walczyć przez całe życie, aby bronić tego przywileju.

Przez długi czas klasztory Ubogich Sióstr, lub damianitek, zrodzone z inspiracji tego powstałego przy Świętym Dominiku, kierowały się regułą narzuconą przez kardynała Ugolino d’Agnani, która wymagała, aby siostry zwracały się bezpośrednio do Stolicy Apostolskiej, a nie do biskupa, i która przewidywała bardzo surowe zasady, w tym bardzo surową klauzurę, której nie można było naruszyć nawet po śmierci. Siostry musiały zostać pochowane w klasztorze w którym mieszkały.

W Klasztorze Świętego Dominika, Klara napisał własną regułę, która uniemożliwiała jej siostrom przyjmowanie darowizn i posiadanie dochodów, ale po jej śmierci wiele klasztorów nie podtrzymało tej zasady.

Papież Urban IV, w 1263 roku ustanowił nową Regułę, pierwszą napisaną przez papieża dla zakonu żeńskiego, standaryzującą jurysdykcję wszystkich klasztorów Kobiecych lub Ubogich Sióstr, które od tego momentu stały się Klaryskami.

Życie klarysek stało się później wzorem życia dla wszystkich zakonnic klauzurowych, także należących do innych zakonów.

Bazylika Świętej Klary

Klara zmarła 11 sierpnia 1253 r., a wkrótce po jej śmierci zaczęto myśleć o konieczności wzniesienia poświęconego jej kościoła. Prace budowlane rozpoczęto przy kościele Świętego Jerzego, gdzie prowizorycznie została pochowana Święta Klara. Oprócz poświęconej jej bazyliki zechciano wybudować również klasztor dla klarysek ze Świętego Dominika. Bazylika Świętej Klary posiada elementy wykonane jest z kamienia z góry Subasio, o różowym odcieniu. Sufit jest podtrzymywany przez duże łuki przyporowe. Architektonicznie bardzo przypomina górny kościół św. Franciszka. Bazylika Świętej Klary w Asyżu została konsekrowana 6 września 1265 przez papieża Klemensa IV.

W kaplicy Świętego Jerzego, wewnątrz Bazyliki, oprócz szczątków Świętej Klary, po dzień dzisiejszy zachował się Krucyfiks Świętego Damiana, który zainspirował Świętego Franciszka i który odegrał tak wielką rolę w tej wspaniałej historii przyjaźni i wiary.