Namaczenie Chorych: co to jest i jak przebiega

Namaczenie Chorych: co to jest i jak przebiega

Namaczenie chorych jest praktyką wywodzącą się bezpośrednio od Jezusa. Oto jak się rozwijała na przestrzeni czasu

Kościół przypisuje namaszczenie chorych Jezusowi, Jego głębokiej miłości do chorych i cierpiących, na których nakładał ręce, wzywając do cudownego uzdrowienia. Po swojej śmierci i zmartwychwstaniu Chrystus przekazał swoim uczniom ten sam obowiązek, połączony z głoszeniem: „Głosili, żeby ludzie się nawrócili, wypędzali wiele demonów i namaszczali olejem wielu chorych, uzdrawiając ich” (Mk 6,12-13).

Namaszczenie chorych to szczególne błogosławieństwo udzielane ciężko chorej osobie z użyciem poświęconego oleju i modlitwy. Czytamy o tym w liście św. Jakuba: „Kto jest chory, niech przywoła kapłanów Kościoła, a ci niech modlą się nad nim, namaszczając go olejem w imię Pana. A modlitwa wiary ocali chorego: Pan go podniesie, a jeśli popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5,14-15).

Namaszczenie chorych to uroczystość wspólnotowa ściśle związana z liturgią. Może mieć miejsce w domu, szpitalu lub kościele i powinna być celebrowana podczas Eucharystii, poprzedzona sakramentem pokuty, w którym wierny prosi o przebaczenie grzechów.

Sakrament namaszczenia chorych oraz sakrament pokuty nazywane są „sakramentami uzdrowienia” i mają na celu złagodzenie cierpienia fizycznego i duchowego wierzącego. Namaszczenie nie jest wyłącznie tzw. „ostatnim namaszczeniem”, choć do XX wieku i Reformy Liturgicznej podawano je głównie na łożu śmierci. Ten szczególny sakrament, dar Ducha Świętego dla cierpiących, może być podawany wielokrotnie w trakcie tej samej choroby, zwłaszcza w przypadku pogorszenia stanu zdrowia lub przed niebezpieczną operacją.

W Starym Testamencie choroba była postrzegana jako droga pokuty i nawrócenia przed Bogiem. Błagano Go o uzdrowienie i ulgę. Choroba była traktowana jako związana z grzechem, a cierpienie miało charakter odkupieńczy.

W tym świetle przyjście Chrystusa, miłosiernego wobec chorych i niosącego moc uzdrawiania, symbolizuje bliskość Królestwa Bożego. Jezus uzdrawia chorych i wyzwala grzeszników. Jego miłość wobec tych grup była większa niż wobec innych, jakby cierpienie i grzech czyniły ich bardziej godnymi Jego uwagi. Jezus uczy nas, że opieka nad chorymi to obowiązek każdego chrześcijanina: „Bo byłem głodny, a daliście mi jeść; byłem spragniony, a daliście mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście mnie; byłem nagi, a przyodzialiście mnie; byłem chory, a odwiedziliście mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do mnie” (Mt 25,35-36).

Zdarza się, że w określonych okolicznościach decyduje się na udzielenie sakramentu namaszczenia chorych podczas mszy świętej, jak na przykład z okazji Światowego Dnia Chorego, który przypada 11 lutego. W takich przypadkach sakrament namaszczenia chorych jest udzielany większej liczbie chorych podczas celebracji eucharystycznej, a wydarzenie to czasami jest uświetnione procesją lub wizytą biskupa.

Święte namaszczenia w życiu chrześcijanina

Namaszczenie chorych jest jednym z sakramentów, które wyróżniają życie chrześcijanina. Przed nim mamy sakrament Chrztu Świętego, podczas którego olej katechumenów jest używany do namaszczenia krzyża na piersi i między łopatkami osoby przyjmującej chrzest, by obdarzyć ją siłą Chrystusa i dać jej nowe życie. Krzyżmo święte przy sakramencie Bierzmowania umacnia i potwierdza nas w naszej wierze chrześcijańskiej. Krzyżmo święte, olej katechumenów i olej chorych są konsekrowane co roku w Wielki Czwartek przez biskupa w każdej diecezji, a następnie rozdzielane do poszczególnych parafii.

Znaczenie Wiatyku

Wiatyk jest ostatnim sakramentem w życiu chrześcijanina. Jest to ostatnia Komunia Święta, Eucharystia przeznaczona dla chorych i umierających, wraz z sakramentem Namaszczenia Chorych. Wiatyk jest duchowym pokarmem, dzięki któremu chrześcijanin może przygotować się do przejścia na życie wieczne i zawiera w sobie ziarno życia wiecznego oraz nadzieję na zmartwychwstanie.